Kitabın kapağında Kutsal Dalai Lama'yı gördüğümde bu kitabı onun yazdığını sanmıştım ama yazarın notunu okuduğumda asıl yazarın kitabın kapağında küçücük puntolarla yazdıkları Howard Cutler olduğunu anladım. Kitabın anlatıcısı olan yazar, bu kitapta Dalai Lama ile mutluluk üzerine yaptıkları sohbetlerden bahsediyor. Kitap 5 bölüme ayrılmış; hayatın amacı, insan sıcaklığı ve şefkat, acıyı dönüştürmek, zorlukların üstesinden gelmek, sonuç: ruhsal bir hayat yaşamak hakkında bazı düşünceler. Yazar, hayatın amacını mutlu olmak olarak tanımlamış. Ama bunu başarmanın yolunun beklediğim gibi anı yaşamak, kendi içine dönmek falan olduğunu söylemiyor. Dalai Lama mutlu olmanın anahtarının hoşgörülü olmak olduğunu söylüyor. İnsanları affetmenin, çabuk sinirlenmemenin getirdiği iç huzurdan bahsediyor ve insanlara şefkatle yaklaşmamızı tavsiye ediyor. Acıyı dönüştürmek bölümünde yaşadığımız acıları nasıl kucaklamamız gerektiğini anlatıyor. Yaşadığımız acıya bir de "ama bu haksızlık" düşüncesinin getirdiği yükü eklemememizi öneriyor. Kitapta bununla ilgili çok hoşuma giden bir hikaye var: Çocuğu erken yaşta ölen bir kadın Buda'ya gelip ondan çocuğunu hayata döndürmesini istemiş. Buda bunu bir şartla kabul etmiş, kadının ölüm girmemiş bir ev bulması gerekiyormuş. Kadın bir sürü ev gezmiş ama her evde bir yakınını kaybetmiş insanlar varmış. Bir süre sonra kadın acısını kabullenmiş.
Kitabın kapağında dediği gibi "yaşam için bir el kitabı" olmasa da, iç huzurunuzu ararken size yardımcı olabilecek bir kitap. Okumanızı öneririm.
